Stichting Classic Concerts had het weer eens goed voor elkaar afgelopen zondagmiddag: Voor de Grote Productie 2023 was ook het publiek in groten getale op komen dagen om te luisteren naar een bijzonder concert van het Heemsteeds Philharmonisch Orkest met Pauline Oostenrijk als hobo soloïste. Eenvoudigweg puur genieten!

De muzikale middag werd overweldigend geopend met de Ouverture ‘Můj Domov’ (Mijn thuis) van Antonin Dvořak. Het bleek een voorbode van een alleszins uniek concert waarbij dirigent Dick Verhoef op meesterlijke wijze met de baton zwaaide en bij de bedreven orkestleden al het mogelijke uit de kast wist te halen.
Het HPhO heeft sinds de oprichting in 1966, zijn sporen dubbel en dwars verdiend en heeft gelukkig al meerdere malen zijn opwachting gemaakt in het Zandvoortse. O.l.v Verhoef streeft de enthousiaste groep musici ernaar concerten en projecten uit te voeren die gekenmerkt worden door originaliteit, kwaliteit en veelzijdigheid, leuk om te maken en mooi om naar te luisteren. Waarvan akte deze zondagmiddag.
De start mocht dan imponerend zijn, het vervolg deed daar absoluut niet voor onder. Om in Tjechische muzieksferen te blijven, was componist Jan Křtitel Václav Kalivoda als tweede onderdeel geprogrammeerd, met het Concertino voor hobo en orkest in F groot, opus 110. Pauline Oostenrijk, zette als eersteklas hoboïste een solo partij neer van heb ik jou daar. De innemende muzikante liet haar instrument waarlijk zingen waarbij zijzelf en de noten zo ongeveer van het podium dansten. Kalivoda zou simpelweg verrukt zijn geweest met een dergelijke uitvoering van zijn romantische compositie.

Pauline Oostenrijk is een dame met diverse kwaliteiten, een waar multitalent. In 1986 werd zij uitgeroepen tot Nederlands ‘Young Musician of the Year’ en sindsdien heeft zij, in haar eigen worden, “alles gedaan waar zij als kind al van droomde”. Aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam studeerde zij hobo en piano en won verschillende prestigieuze prijzen, waaronder de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste staatsonderscheiding op het gebied van klassieke muziek. In 1992 maakte zij haar debuut in Carnegie Hall, New York en speelde daarna als solohoboïste in een aantal gerenommeerde orkesten, waaronder het Residentie Orkest in Den Haag (1993-2018). Als soliste én als lid van verscheidene kamermuziek gezelschappen, heeft Pauline ook een behoorlijk aantal CD’s gemaakt.
Naast haar glansrijke carrière als hoboïste heeft zij nog een paar andere bezigheden in haar leven waaronder componeren, schrijven, doceren, presenteren en organiseren van concerten. Oostenrijk heeft naast haar muzikale werkzaamheden ook Nederlandse Taal en Cultuur gestudeerd en weet muziek en literatuur dan ook op geniale wijze te combineren. Oftewel, ze kan lezen en schrijven met haar instrument(en) en muziek.
Na deze Kalivoda traktatie volgde als kers op de taart nog een toegift, en wel een eigen compositie van Pauline. Het bleek een voortreffelijke fantasie op een Moravisch volksliedje, waarbij de hoboïste uitzonderlijke blaastechnieken aan de dag legde. Met een zeer welverdiend applaus werd het eerste gedeelte van de middag waardig afgesloten.

Om bij te komen van al dit schone geweld, kon men tijdens de pauze genieten van een kopje koffie of thee en tevens een glas fris of wijn. Het intermezzo duurde gelukkig niet al te lang, want het derde programmadeel beloofde al even zoveel spektakel als het eerste deel. Het was voor de tweede maal deze middag de beurt aan Dvorák, met de opzienbarende Negende Symfonie, opus 95 ‘Uit de Nieuwe Wereld’. Dat Dvorák niet alleen vervelende viooletudes heeft geschreven, blijkt wel uit dit meesterlijke muziekstuk geschreven tijdens zijn ‘Amerikaanse periode’.
Na een inluidend Adagio – Allegro Molto, kwam het o zo bekende Largo met de wonderschone melodielijn die in de latere delen nog weer terugkeert. Ook hier een prachtige hobo solo voor orkesthoboïste Elles de Koning, die eveneens de sterren van de hemel blies. Via het opbeurende Scherzo werkten de orkestleden toe naar een overdonderende Allegro con fuoco, om op magistrale manier te eindigen met dit grandioze slotstuk. Het mag door de band genomen niet al te warm zijn in de kerk, maar deze middag was de temperatuur toch aardig opgelopen. Alle musici hadden zich het vuur uit de sloffen gespeeld en ook Verhoef’s dirigeerstok leek stoom af te blazen. Dat dit het gewenste resultaat heeft gehad, bleek wel uit de staande ovatie van het dankbare publiek. Deze Grote Productie was absolute grandeur in ons pittoreske dorp.

Plato zei ooit: Muziek en ritme vinden hun weg tot in de geheime plaatsen van de ziel.

Zeker wel, kippenvel.