Korte versie oratorium was bijzondere ervaring

In de Agathakerk op Goede Vrijdag 18 april brachten het Residentiekoor uit Den
Haag en het Symfonieorkest Haerlem onder leiding van Martin van der Brugge
een verkorte Matthäus-Passion van Johann Sebastian Bach. Het werd een
bijzondere ervaring voor de vele aanwezigen!

De opvoering van de Matthäus-Passion rondom Pasen is in Nederland een traditie
geworden. Het is knap dat Classic Concerts de Matthäus naar Zandvoort heeft weten te
halen, op Goede Vrijdag nog wel. De Katholieke Agathakerk was met haar mozaïek van
Jezus aan het kruis een perfecte locatie. De illustratie kon niet preciezer.
Het verhaal van de Passie gaat over de lijdensweg van Jezus. Jezus die wordt opgepakt,
berecht, veroordeeld, gekruisigd en te ruste gelegd. Het meeleven en het doorleven van
dit verhaal bieden voor veel mensen troost en hoop. Dat is de kracht van deze muziek
van Bach. Het onderdompelen in de Matthäus is een intense ervaring.

Er was gekozen voor een verkorte versie. Er was geen jongenskoor en veel koralen en
aria’s waren geschrapt. Deze versie had een verteller in plaats van de zingende
evangelist van Bach. Annerie van Loenen sprak duidelijk verstaanbaar en uitgebreid. En
ze deed het zeker goed, maar het voelde echter ook wat schools. Om haar aan het woord
te laten moest de muzikale beleving steeds stoppen. Het was misschien verhelderend
voor wie het verhaal niet kent, maar voor wie de Matthäus een traditie is, leidde het
eigenlijk meer af.

Het Residentiekoor had een vol geluid. De sopranen waren wat overheersend maar de
mannen compenseerden het behoorlijk. Het was een robuust koor, dat stond als een
huis. Het schitterde bij ‘Sind Blize, sind Donner’, vol energie.
Na de pauze kwamen de zachte gevoelens meer aan bod. En dat deed het koor bij vlagen
zo mooi dat het echt dat mystieke kreeg dat deze koormuziek hoort te krijgen. En dat
was zeker het geval bij het prachtige slotlied.

De avond werd gedragen door professionele solisten. Sopraan Antonia Dunjko zong
helder en gevoelig met een prachtige vibrato, en alt Eva Kroon was ook geweldig en
emotioneel. Hun samenzang was kwetsbaar en heel ontroerend. Later zong Eva het
‘Können Träner meiner Wange’ standvastig en geweldig. De tenor, François Soons, was
prachtig met zijn emotionele vertolking bij ‘Wahrlich, dieser ist Gottes Sohn gewesen’. En
Ronald Dijkstra, de bas, vertolkte ook de rol van Jezus. Hij was heel ontroerend bij de
laatste woorden van Jezus. Geweldige zangers, alle vier.

Er leek iets aan de hand met het orkest. Het was zwoegen voor de dirigent. We kennen
het Symfonieorkest Haerlem. Afgelopen november was het nog in Zandvoort met onder
andere het Vioolconcert van Brahms, en toen klonk het geolied en zelfverzekerd. Was er
te weinig gerepeteerd? Stond het orkest onder druk om de Matthäus in Zandvoort te
spelen met een te korte voorbereidingstijd? Het orkest miste soms de zuiverheid, de
eenheid en de zekerheid. Bij andere stukken kon je horen hoe het ook kan klinken.
Groots en gedragen, zoals zeker bij het slotkoor.

Op Goede Vrijdag zijn al deze mensen van het orkest, het koor en de solisten met het
publiek bijeen gekomen in Zandvoort om samen dit lijdensverhaal te beleven. Dit was de
Matthäus-Passion in Zandvoort en dat was een hele ervaring. Dit deden we samen. En
het was mooi.

@Lies van Dinther