Zaterdagmiddag 24 mei was een muzikale middag in overtreffende trap, in alle opzichten. Nicholas Devons dirigeerde zijn laatste Kerkpleinconcert met het Symfonieorkest Haerlem en werd daarbij bijgestaan door aanstormend solo talent, de violist Joshua Galasse.
Voor de maestro een meer dan eervol einde van een mooie loopbaan en voor de jonge violist een grote stap richting een roemrijke carrière!

Gelukkig waren de muziekliefhebbers in groten getale komen opdagen om naast het luisteren naar klassieke muziek, ook te schuilen voor het druiligere weer, dat sinds een lange zonnige periode weer zijn intrede had gedaan. De natuur had het water nodig, maar het publiek mocht ook niet verstoken blijven van de fijne maandelijkse dosis Classic Concerts.
Het was, zoals gezegd, een concert in de overtreffende trap: Het láatste concert van Nicholas Devons op het Kerkplein, het éerste optreden van Joshua Galasse in Zandvoort met op het programma, een ouverture uit de énige opera die Ludwig van Beethoven ooit heeft geschreven, het énige vioolconcert dat Jean Sibelius componeerde en de énige volledige symfonie die César Franck in zijn oeuvre heeft nagelaten. Een uniek concert aldus, met een bijzonder mooi en uitgebalanceerd programma, dat Nicholas Devons speciaal had samengesteld voor zijn afscheid als dirigent van het SOH. De muziekstukken waren totaal verschillend, maar zeker complementair en droegen dan ook één gezamenlijk muzikaal thema, ‘van donker naar licht’. Het was een zeldzaam mooie zwanenzang.

Nicholas Devons is meer dan twintig jaar dirigent geweest van het Symfonieorkest Haerlem en heeft ook bijna zoveel jaren met het orkest opgetreden bij de Kerkpleinconcerten, iets waar we hem zeer erkentelijk voor mogen zijn. De van oorsprong Britse dirigent heeft in al die jaren dubbel en dwars zijn sporen verdiend en menig goede recensie mogen ontvangen. Deze zaterdagmiddag was eigenlijk zijn een-na-laatste concert, het laatste gaf hij zondagmiddag 25 mei in de Philharmonie in Haarlem.

Als openingsstuk kwam, heel toepasselijk, de Ouverture Leonore nr. 3 aan bod van Beethoven. Een “briljante compositie” zoals Devons het noemde, die deze middag op zeer vakkundige wijze werd uitgevoerd. Het muziekstuk begint heel subtiel met een melodie die langzaam verglijdt in een overweldigende ouverture, een absoluut meesterwerk, van componist en dirigent.
Het tweede deel voor de pauze was uit ander fraai hout gesneden. Viool virtuoos Joshua Galasse deed zijn intrede en speelde het dak van de kerk (én de haren van zijn strijkstok) met zijn solopartij uit het vioolconcert van Sibelius. Totaal opgaand in zijn spel en schijnbaar moeiteloos, liet hij zijn viool loepzuiver zingen. Op een viool van vioolbouwer Jan Strick gleden zijn ranke vingers quasi eenvoudig van de lage snaren naar de o zo mooie flageolets in de hogere regionen. Galasse is een veelbelovend talent uit Brussel, heeft al diverse succesvolle concerten gegeven en heeft daarnaast ook (zeer terecht) prominente prijzen gewonnen. Het concert in Zandvoort was een vioolconcert dat het beste opriep, zowel bij de solist, als bij de dirigent en orkestleden. Een waar genot om naar te luisteren en te aanschouwen. We gaan ongetwijfeld nog meer horen van deze jonge muzikant.

Aangezien het Symfonieorkest door de vrijwel voltallige bezetting, het voorste gedeelte van de kerk in beslag nam, werd het publiek voor de koffie en thee verwacht in de consistorie. Een welkom warm drankje en koekje voor de liefhebber, in spannende afwachting van het tweede deel van de concertmiddag.

Het programma na de pauze beloofde wederom veel goeds, namelijk het magistrale symfonische werk van César Franck. Ook in dit muziekstuk kwam het muzikale ‘donker-licht’ thema duidelijk naar voren. Naar Nicholas Devons eigen zeggen, is dit “een compositie met pure emotie”, en dat bleek. Bijzonder mooi was de melodische lijn aan het begin van het langzame deel met harp, althobo en de geheimzinnig spelende gedempte strijkers. Geleidelijk werkten maestro en muzikanten toe naar een orkestrale climax om u tegen te zeggen. Als het dak van de kerk er nog niet af was na de ouverture en het vioolconcert, was dat nu zeker het geval. De staande ovatie die Devons en het Symfonieorkest in ontvangst mochten nemen, waren dan ook absoluut welverdiend.

Het was een magnifieke middag met magistraal meesterlijke allure:
Een maestro die niet voor het eerst, maar wel voor het laatst op de bok verscheen. Een violist die voor het eerst optrad in Zandvoort, maar van wie we zeer waarschijnlijk niet het laatste hebben gezien.
Vele laatsten zullen de eersten zijn, en vele eersten de laatsten!

@Roos Strating