Stichting Classic Concerts presenteerde zondag 15 september drie jonge prijswinnaars van het Prinses Christina Concours. Violiste Eline Liselotte van Dijk, pianist Job Honée en klarinettist Abel Honée gaven een prachtig concert in de Dorpskerk aan het Kerkplein.

Buiten op het plein langs de volle terrassen heerste een nazomerse loomheid. Binnen in de kerk was men vol verwachting. Het publiek kwam voor de jongste generatie klassieke musici. Er stond wat op het spel.

Job (15 jaar) en Abel (14 jaar) zijn broers, en dat was te merken. Job speelde op de vleugel en Abel klarinet, maar hun samenspel was zo goed dat soms de klanken en de melodie totaal samensmolten bij de ‘Fantasiestücke’ van Schumann. Afwisselend, heel dromerig en dan weer vol bravoure. Vooraf werd gemeld dat Abel verkouden was maar zijn performance was sterk.

Vervolgens speelde Job twee solostukken: één van Bach, een moeilijk stuk, heel snel en met veel zeggingskracht, en de ‘Montagues et Capulets’ van Prokofiev. Die speelde hij lekker heftig, meeslepend en prachtig in de bassen. Heerlijk! Later speelde Job ook nog een nocturne van Chopin met veel durf, en fantastische loopjes (die ook echt goed gingen) en heel veel passie. En zijn ‘Rondo Cappricioso’ van Mendelssohn was een geweldige, hilarische klapper. Het publiek smulde want de vleugel had het voor de kiezen gekregen. Job is best een heftige pianist. En goed!

Eline van 14 werd begeleid door Peter Sluijs op de vleugel. Zij speelde maar liefst het hele eerste vioolconcert van Prokofiev. Eline begon met een mooie streek, een heldere en volle toon, en we vielen allemaal in katzwijm. Wat kan die meid spelen! De kerk vulde zich met een groot en prachtig verhaal, vol en technisch, krachtig en lief. Adembenemend! Het pianospel van Peter viel niet op, maar hij was daar als de solide muur waartegen de viool van Eline op mocht klimmen. Heel robuust en dan weer lieflijk en uitdagend. Verder, je kunt verder! Dat was een mooie communicatie, gedurfd en leuk, zo samen.

Eline en Peter speelden ook ‘Poème’ van Chausson. Een prachtig stuk met een viool zo krachtig, zo emotioneel, zo’n verhalende lijn, zo klagend, verklarend en dan weer opspelend en boos. De kerk werd er stil van. Wat een grote emoties en zo ongelooflijk sterk. Haar laatste stuk van Kreisler is een klein hoogstandje vol techniek, maar o, zo wervelend romantisch. Wat een talent is Eline!

Abel, de klarinettist, speelde zijn solo van Bach. Eén klarinet in de ruimte, wat was dat prachtig! Stoere Abel, die eigenlijk ziek was, blies de mooie Bachloopjes gevoelig en expressief. Hij leek de galm van de akoestiek echt te benutten. Zijn warme toon werd er vol en vullend van. De kerk genoot!

Het sluitstuk was voor Job en Abel met ‘Juli’ van Orlowski. Dat was een modern speels stuk waarbij Abel zijn klarinet liet schallen en zingen en Job de vleugel flink aanzette. Kan een klarinet echt janken? Of lachen? Wat een leuke uitsmijter!

Deze middag spatte van het talent. En van passie!

Het volgende Classic Concert is met koperensemble Domstadblazers op zondag 20 oktober.

Lies van Dinther