Zondagmiddag 19 oktober was het weer zover: Tijd voor het maandelijkse Kerkpleinconcert  georganiseerd door Classic Concerts. Dit keer was het de beurt aan Mengjie Han, een jonge getalenteerde pianist, die met een veelbelovend programma een groot publiek naar de kerk had weten te lokken. Het was zo gezegd ‘volle bak’, en terecht!

Het was een prachtige najaarsdag en de zon scheen. En niet alleen buiten, want in de Protestantse kerk was het zonnetje ook van de partij, letterlijk en figuurlijk. Niet alleen schenen de herfstige zonnestralen prachtig door de raampartijen naar binnen, daarnaast kreeg de kerk en alles erin, een gouden randje door de muzikale entourage.

Mengjie Han werd 35 jaar geleden geboren in Shanghai, maar verhuisde al op tweejarige leeftijd met zijn ouders naar Nederland. Al van jongs af aan groeide hij op met klassieke muziek, aangezien zijn vader een groot muziekliefhebber was. Han’s passie voor pianospelen ontstond toen hij zes jaar werd en zijn eerste noten begon te spelen op een elektrisch keyboard. Sindsdien heeft hij een uitgebreide en interessante muzikale reis gemaakt, die zeker nog niet ten einde is.
Mengjie heeft diverse prestigieuze prijzen gewonnen, waaronder de derde prijs op het Internationale Frans Liszt Pianoconcours en eerste prijzen op o.a. het Steinway Pianoconcours en het Prinses Christinaconcours.
Naast zeer succesvol solist is Han ook een gepassioneerd kamermusicus en geeft hij nationale en internationale optredens met het Amatis Trio en het Marigold pianokwartet.
Mengjie doet, naar eigen zeggen, met veel plezier solo optredens, maar geeft eigenlijk eerder de voorkeur aan het spelen in een kamerorkest of kwartet. Het soleren kan namelijk toch wel wat eenzaam zijn af en toe.
Mengjie Han is in de Nederlandse pers verschillende malen in de overtreffende trap geprezen, met termen als ‘indrukwekkend’, ‘visionair’ en ‘onovertroffen’. Moet gezegd worden dat de pianist deze bewoordingen meer dan waar heeft gemaakt want het muzikale repertoire en de recital logen er niet om.

Na het spelen van het eerst stuk van Johann Sebastian Bach, gaf Han een korte maar heldere toelichting op het programma dat hij die middag ging brengen. Het concert was begonnen met een lieflijke cantate van Bach, een compositie die eerlijk gezegd een beetje afstak tegen het thema van de rest van de recital, namelijk ‘fuga’s en ballades’. Han was aanvankelijk nooit zo’n liefhebber van de complexe compositievorm van fuga’s. Hij is dit echter in de loop van zijn carrière steeds meer gaan waarderen en het resultaat mag er zeker zijn!
Na het tweede, eveneens prachtige stuk van Bach, een Toccata in e klein, volgde een Prelude & Fuga in e klein van Dmitri Shostakovich. Vergeleken met de composities van Bach, klonk in het stuk van de Russische componist wel meer somberheid en donkerte door, ongetwijfeld te wijten aan het duistere Sovjet tijdperk waarin de musicus heeft geleefd.
Het derde stuk voor de pauze betrof de Prelude, Choral et Fugue van César Franck, die zich wellicht voor dit romantische meesterwerk heeft laten inspireren door Franz Liszt. De muziekstijl en het cyclische model doen namelijk sterk denken aan het werk van de oudere collega van Franck.

Na de pauze werd het toch al fenomenale optreden vervolgd met een viertal ballades van Frédéric Chopin, die stuk voor stuk op meesterlijke wijze werden opgevoerd. Schijnbaar moeiteloos gleden Mengjie’s  ranke handen over de toetsen van de zwarte vleugel. Een waar genot, voor het oor én het oog. Chopin’s werk wordt gekenmerkt door de diepe romantiek en enorme gevoeligheid die de schrijver in zijn werk heeft weten te leggen. Chopin had echter nooit durven vermoeden dat een jonge pianist hem hierin zou overtreffen, want Mengjie wist de meest gevoelige pianosnaar op magnifieke wijze te raken. De pianovirtuoos heeft zichzelf als doel gesteld om de barrière tussen publiek en musicus te minimaliseren en hij probeert dan ook bij ieder concert zijn liefde en passie voor muziek over te brengen op de toehoorders. Laat hem daar deze middag dan eens dubbel en dwars in geslaagd zijn: de toeschouwers hingen spreekwoordelijk gezegd aan Han’s ‘piano lippen’. De overtreffende trap die al zovele malen in de media is gebruikt, was ook deze middag dus weer van toepassing: Mengjie’s optreden was allergevoeligst, diep bezield, enorm bevlogen en onwerkelijk mooi.

Om een van Mengjie’s favoriete componisten aan te halen, een citaat van Franz Schubert:

“Iemand die van muziek houdt, zal nooit echt ongelukkig zal zijn”.

Wat een geluk moet deze jongeman dan wel niet kennen, en wij erbij!