Ketevan Sharumashvilli

Wat een passie, wat een techniek, wat een uitvoering! De vonken spatten er van af, net als van haar opvallende jasje… Het optreden van de Georgische pianiste Ketevan Sharumashvilli afgelopen zondag in de Protestantse Kerk was genieten van het begin tot het eind. Zij speelde pianotranscripties (bewerkingen) van bekende componisten als Bach, Schubert, Rachmaninoff, maar ook Gershwin en Trenet, die – als u nog eens wilt nagenieten – ook te vinden zijn op haar onlangs uitgebrachte solo CD getiteld “Connected”.

De ouverture bestond uit drie stukken van de componist Alessandro Marcello (1673-1747), oorspronkelijk uit een hoboconcert dat door Johann Sebastian Bach werd bewerkt voor piano. Franz Schubert (1797-1828) was in zijn tijd met ruim 800 composities helemaal nog niet zo bekend en werd in feite herontdekt door Franz Liszt (1811-1886). Hij bewerkte onder meer ‘Gretchen am Spinnrade’, een liefdesliedje geïnspireerd op Faust, de ode aan de lente ‘Auf dem Wasser zu singen’ en de serenade ‘Ständchen’, razend knap vertolkt door Ketevan. Veel ingetogener was ‘Elsas Brautzug zum Münster’ uit Lohengrin van Richard Wagner (schoonzoon van Franz Liszt).

Moderner repertoire werd ook ten gehore gebracht. George Gershwin (1898-1937) componeerde het bekende ‘Embraceable you’, maar de transcriptie van Earl Wild was een veel interessantere, overdonderende versie, wat het publiek zeker wist te waarderen. En dat gold ook voor het pauzestuk ‘April in Paris’ van de Franse chansonnier Charles Trenet.

Na een kopje koffie of thee bereidden de aanwezigen zich voor op een geweldige voortzetting, waarbij opnieuw uit de smalle handen van de pianiste een ongelooflijke kracht en expressie voortkwam. Na werken van Joseph Sickman Corsen, Johann Sebastian Bach en twee indrukwekkende transcripties op muziek van Sergei Rachmaninoff kwam het slotstuk, en hoe! Wie kent niet het lied ‘Wein, Weib und Gesang’ van Johan Strauss II, maar de bewerking door Leopold Godowsky (1870-1938) is van geheel andere orde. Met een virtuositeit en bevlogenheid gaf Ketevan Sharumashvilli alles (zoals een toeschouwer terecht opmerkte: ‘je beleeft het dubbel als je haar ziet spelen’) en dat resulteerde in een haast emotionele finale. Een dankbaar publiek overlaadde haar met een volledig verdiend applaus en in dit geval gelukkig geen toegift, waardoor deze explosie aan klanken nog lang in de oren bleef naklinken.