Stichting Classic Concerts had het weer eens goed voor elkaar afgelopen zondagmiddag: Voor de
Grote Productie 2023 was ook het publiek in groten getale op komen dagen om te luisteren naar
een bijzonder concert van het Heemsteeds Philharmonisch Orkest met Pauline Oostenrijk als hobo
soloïste. Eenvoudigweg puur genieten!
De muzikale middag werd overweldigend geopend met de Ouverture ‘Můj Domov’ (Mijn thuis) van
Antonin Dvořak. Het bleek een voorbode van een alleszins uniek concert waarbij dirigent Dick
Verhoef op meesterlijke wijze met de baton zwaaide en bij de bedreven orkestleden al het mogelijke
uit de kast wist te halen.
Het HPhO heeft sinds de oprichting in 1966, zijn sporen dubbel en dwars verdiend en heeft gelukkig
al meerdere malen zijn opwachting gemaakt in het Zandvoortse. O.l.v Verhoef streeft de
enthousiaste groep musici ernaar concerten en projecten uit te voeren die gekenmerkt worden door
originaliteit, kwaliteit en veelzijdigheid, leuk om te maken en mooi om naar te luisteren. Waarvan
akte deze zondagmiddag.
De start mocht dan imponerend zijn, het vervolg deed daar absoluut niet voor onder. Om in
Tjechische muzieksferen te blijven, was componist Jan Křtitel Václav Kalivoda als tweede onderdeel
geprogrammeerd, met het Concertino voor hobo en orkest in F groot, opus 110. Pauline Oostenrijk,
zette als eersteklas hoboïste een solo partij neer van heb ik jou daar. De innemende muzikante liet
haar instrument waarlijk zingen waarbij zijzelf en de noten zo ongeveer van het podium dansten.
Kalivoda zou simpelweg verrukt zijn geweest met een dergelijke uitvoering van zijn romantische
compositie.
Pauline Oostenrijk is een dame met diverse kwaliteiten, een waar multitalent. In 1986 werd zij
uitgeroepen tot Nederlands ‘Young Musician of the Year’ en sindsdien heeft zij, in haar eigen
worden, “alles gedaan waar zij als kind al van droomde”. Aan het Sweelinck Conservatorium in
Amsterdam studeerde zij hobo en piano en won verschillende prestigieuze prijzen, waaronder de
Nederlandse Muziekprijs, de hoogste staatsonderscheiding op het gebied van klassieke muziek. In
1992 maakte zij haar debuut in Carnegie Hall, New York en speelde daarna als solohoboïste in een
aantal gerenommeerde orkesten, waaronder het Residentie Orkest in Den Haag (1993-2018). Als
soliste én als lid van verscheidene kamermuziek gezelschappen, heeft Pauline ook een behoorlijk
aantal CD’s gemaakt.
Naast haar glansrijke carrière als hoboïste heeft zij nog een paar andere bezigheden in haar leven
waaronder componeren, schrijven, doceren, presenteren en organiseren van concerten. Oostenrijk
heeft naast haar muzikale werkzaamheden ook Nederlandse Taal en Cultuur gestudeerd en weet
muziek en literatuur dan ook op geniale wijze te combineren. Oftewel, ze kan lezen en schrijven met
haar instrument(en) en muziek.
Na deze Kalivoda traktatie volgde als kers op de taart nog een toegift, en wel een eigen compositie
van Pauline. Het bleek een voortreffelijke fantasie op een Moravisch volksliedje, waarbij de hoboïste
uitzonderlijke blaastechnieken aan de dag legde. Met een zeer welverdiend applaus werd het eerste
gedeelte van de middag waardig afgesloten.
Om bij te komen van al dit schone geweld, kon men tijdens de pauze genieten van een kopje koffie of
thee en tevens een glas fris of wijn. Het intermezzo duurde gelukkig niet al te lang, want het derde
programmadeel beloofde al even zoveel spektakel als het eerste deel. Het was voor de tweede maal
deze middag de beurt aan Dvorák, met de opzienbarende Negende Symfonie, opus 95 ‘Uit de Nieuwe
Wereld’. Dat Dvorák niet alleen vervelende viooletudes heeft geschreven, blijkt wel uit dit
meesterlijke muziekstuk geschreven tijdens zijn ‘Amerikaanse periode’.

Na een inluidend Adagio – Allegro Molto, kwam het o zo bekende Largo met de wonderschone
melodielijn die in de latere delen nog weer terugkeert. Ook hier een prachtige hobo solo voor
orkesthoboïste Elles de Koning, die eveneens de sterren van de hemel blies. Via het opbeurende
Scherzo werkten de orkestleden toe naar een overdonderende Allegro con fuoco, om op magistrale
manier te eindigen met dit grandioze slotstuk. Het mag door de band genomen niet al te warm zijn in
de kerk, maar deze middag was de temperatuur toch aardig opgelopen. Alle musici hadden zich het
vuur uit de sloffen gespeeld en ook Verhoef’s dirigeerstok leek stoom af te blazen. Dat dit het
gewenste resultaat heeft gehad, bleek wel uit de staande ovatie van het dankbare publiek. Deze
Grote Productie was absolute grandeur in ons pittoreske dorp.
Plato zei ooit: Muziek en ritme vinden hun weg tot in de geheime plaatsen van de ziel.
Zeker wel, kippenvel.