Maxime Snaterse, wat een talentvolle, veelzijdige dame! In de voorbeschouwing in deze krant werd al vol lof gesproken over deze 27-jarige  Almelose Maxime en wat heeft zij dit voor een gelukkig goed gevulde kerk volledig waargemaakt. Het pianorecital had als thema ‘Zwanenzang’, omdat alle uitgevoerde werken pas in de laatste levensjaren van de vier componisten zijn ontstaan en daardoor veelal afstandelijk en beschouwend klonken.

Geopend werd met ‘Gesänge der Frühe’ (op.133 uit 1853) van Robert Schumann (1810-1856). Deze belangrijke componist kreeg vanaf 1853 last van gehoorhallucinaties, gepaard gaande met depressies en angstvisioenen. In februari 1854 sprong hij in de Rijn, maar werd gered, waarna hij ontoerekeningsvatbaar werd verklaard. Dat was in deze 5 pianostukken beslist niet merkbaar; diverse positieve gemoedstoestanden waren onder de begenadigde handen van de pianiste te horen, van rustig tot vrolijk, uitnodigend.

Van de Russische componist Sergei Rachmaninoff (1873-1943) bracht Maxime de Corelli-Variations Op.42 ten gehore. Dit stuk werd in 1931 geschreven in zijn Franse chateau te Clairfontaine en hij droeg het op aan de bekende violist Fritz Kreisler. Een intrigerende compositie, met hartstochtelijke emoties ,van ingetogen naar crescendo. Het was magisch om te zien hoe haar vingervlugge, smalle handen over de toetsen van de vleugel dansten. En dat alles, net als de overige stukken, zonder bladmuziek. Het publiek was muisstil.

Na de pauze weren enkele preludes van Aleksandr Scriabin (ook Skrjabin) 1872-1915, op. 74 (1914) gespeeld. Mystieke klanken alsof die “door verschillende lichtstralen gereflecteerd worden”. Scriabin, die in dezelfde klas als Rachmaninoff zat, werd toen als veelbelovender beschouwd, stierf in 1915 in Moskou aan bloedvergiftiging.

Een polonaise van Frederic Chopin (1810-1849) mocht natuurlijk niet ontbreken en was voor het publiek de kers op de taart. Maxime Snaterse speelde met een intensiteit de Polonaise-Fantasie op. 61(1846) in As majeur, destijds opgedragen aan mevrouw A. Veyret. Deze rijke klanken “werken in op de verbeelding van de toehoorders”, werd jaren geleden al in een recensie geschreven; en volkomen terecht.

Zonder toegift kon Maxime dit prachtige recital niet afsluiten en het was, zoals Roos Strating al in deze krant voorspelde: “Wederom een geweldig uitje met ultiem muziekgenot”. Dankzij Maxime Snaterse en Classic Concerts!