Tripelconcert met dubbele drievoud

Zondagmiddag maakte het Symfonieorkest Haerlem zijn jaarlijkse opwachting in de Zandvoortse Protestantse Kerk. Ditmaal vergezeld door het Trio d’Encore dat samen met de Haarlemse orkestleden zorgde voor een wintergouden randje aan de muzikale novembermiddag.

Ook deze zondagmiddag had Stichting Classic Concerts weer voor een bijzonder mooi concert gezorgd. Het was daarom niet alleen buiten goed toeven, in het zeldzame novemberzonnetje, ook in de kerk was de atmosfeer alleszins aangenaam te noemen. Het Symfonieorkest Haerlem had een prachtig programma in petto en werd daarbij zeer kundig bijgestaan door het Trio d’Encore. Onder bekwame leiding van dirigent Nicholas Devons, die al 21 jaar voor dit orkest op de bok staat, werd een bijzonder muzikaal programma ten uitvoer gebracht waarvan het toegestroomde publiek spreekwoordelijk kon smullen.
Het SOH werd opgericht in 1938, bestaat inmiddels uit ca. 50 leden en heeft in de loop der jaren een waardige reputatie opgebouwd. Devons streeft samen met het orkest naar meer allure, zowel op muzikaal gebied als op het vlak van presentatie.

Het orkest begon met de Ouverture ‘Le Carnaval romain’ van Hector Berlioz. Dit sprankelende openingsstuk zette de perfecte toon voor de veelbelovende middag. Berlioz bleek in zijn tijd een belangrijk vernieuwer binnen de romantische muziek en deze ouverture is daar het welklinkende resultaat van.
Na deze vliegende start, volgde het bijzondere en overweldigende Tripelconcert in C groot van Ludwig van Beethoven. Dit is het enige concert dat Beethoven ooit heeft geschreven voor meer dan één solo-instrument. Het orkest speelde, behalve tijdens de inleiding, af en toe kort het prachtige muzikale thema, maar had vooral een begeleidende rol ter ondersteuning van het virtuoze Trio d’Encore. Orkest en trio vulden elkaar op sublieme wijze aan en wisten de wondermooie melodielijnen neer te zetten, precies zoals Beethoven ze bedoeld had.

Het Trio is ongeveer 14 jaar geleden ontstaan vanuit een hechte vriendschap. Caspar Vos (piano), Koen Stapert (viool) en Marcus van den Munckhof (cello) leerden elkaar tijdens hun studie kennen op het Conservatorium in Amsterdam. Omdat zij naast het ‘ijzeren’ studierepertoire ook wel graag wat frivoliteit in hun knappe kunsten wilden brengen, maakten zij samen vaak muziek in café’s, alwaar het gratis biertje dan een zeer welkome bijverdienste bleek te zijn. Zo is min of meer de naam ‘Trio d’Encore’ onstaan, waarbij d’Encore staat voor de muzikale toegift die het drietal tijdens hun optredens inmiddels als vast onderdeel heeft ingebouwd. Het drietal sloot hun optreden dan ook af met een ‘toetje’, het alom bekende ‘Londonderry Air’. “Encore is More” is hun motto, en terecht. Hun gepassioneerde samenspel en gevarieerde programmakeuze zorgt ervoor dat het publiek op een vernieuwende manier overtuigd wordt van de muzikale boodschap die zij absoluut goed weten over te brengen. Het mee neuriënde publiek was hiervan onmiskenbaar bewijs.

De tweede helft van de middag was al evenzeer imponerend met de uitvoering van Symfonie nr. 2, ‘Pastorale’ in D groot van Johannes Brahms. Zoals zovele componisten wist ook Brahms zijn uiteenlopende gevoelens voortreffelijk te verwoorden in de muziekstukken die hij schreef. In deze ‘Pastorale’, begint hij met een opbeurend Allegro, vervolgt met een rustiger en gevoelig Adagio, om af te sluiten met een zeer gevarieerd Allegretto en een onbekommerd vrolijk en triomfantelijk Allegro als slotstuk. Ook de orkestleden wisten hun hart volledig in de muziek te leggen en een zonder meer welluidend einde aan een uniek concert te geven.

Drievoudigheid alom deze middag: Een top symfonieorkest, een trio én 3 B’s in de componistenlijst. Driewerf hoera!