@Roos Strating

Op een stralende zondagmiddag weerklonk op 13 november, naast alle Sinterklaasliedjes, ook andere muziek in Zandvoort. In de Protestantse kerk was wederom een geweldig concert georganiseerd door Classic Concerts Zandvoort, uitgevoerd door het Symphonie Orkest Haerlem.

Niets ten nadele van de goedheiligman, maar dit was ook zeker de moeite waard!                Piet-Heijn van Mechelen, voorzitter Classic Concerts (en tevens o.a. violist bij het Haarlems Symfonieorkest) opende het concert en kondigde het zeer diverse en bijzondere muzikale programma aan. Met Tchaikovsky’s ‘Romeo en Julia’, de ‘Vier laatste Liederen’ van Strauss en de ‘Pastorale’ van Beethoven zou de muzikale en eveneens literaire toon worden gezet in de goed bezette Protestantse kerk. De gepassioneerde en complexe liefdesverhouding tussen Romeo en Julia in Tchaikovsky’s Overture werd door het orkest op sublieme wijze weergegeven. Naast gelukzaligheid en extase waren ook droefenis en tragiek te proeven in de symfonische weergave van het stuk.

‘Vier Laatste Liederen’

Na het tragische liefdesverhaal van Shakespeare werd het programma vervolgd met de ‘Vier Laatste Liederen’ van Richard Strauss. Deze vier liederen gaan voornamelijk over de dood en werden gecomponeerd vlak voordat de componist stierf. In het eerste deel, Frühling’, gebaseerd op Herman Hesse’s gelijknamige gedicht, klinkt nog vooral optimisme door, maar dit wordt in het tweede deel ‘September’ opgevolgd door donkerdere klanken; de dood van de zomer is aangekondigd. In het derde deel ‘Beim Schlafengehen’ (wederom gebaseerd op een tekst van Herman Hesse) klinkt het verlangen naar de dood door. Het vierde en laatste deel ‘Im Abendrot’ gaat over twee oude geliefden die samen de dood tegemoet treden. Dit deel is gebaseerd op een tekst van Joseph von Eichendorff. De ‘Vier letzte Lieder’ geven een beeld van het laatste deel van het leven van Strauss en zijn echtgenote, met alle emoties die met afscheid te maken hebben. Deze emoties werden door de sopraan, Irene Verburg, op zeer gevoelige en subtiele wijze vertaald in haar zang. Er straalde een soort sereniteit en kalmte door in de kerk, voelbaar voor eenieder in het publiek. Kortom, een tijdloos meesterwerk, met dank aan Strauss en zangeres Irene Verburg.

‘Grootse vreugde’

Na de pauze werd een andere grootse componist ten tonele gevoerd; Beethovens 6e Symfonie, de ‘Pastorale’. Waar de vorige twee componisten nog voornamelijk drama en tragiek lieten doorschemeren, klinkt bij Beethoven tevens positivisme en dankbaarheid door. De Pastorale gaat over de schoonheid van de natuur, de mensen op het land en hun folklore. In de verschillende delen gaat de muziek van vrolijkheid en festiviteit vloeiend over in de rust en kalmte van kabbelende beekjes, opgevolgd door uitbundige feestvreugde die abrupt wordt verstoord door een onweersbui.   Maar na regen komt zonneschijn, ook in Beethovens 6^e symfonie en in de kerk in Zandvoort. Het laatste deel eindigt dan ook in ‘grootse vreugde’ met een staande ovatie als eerbetoon. Emoties gierden letterlijk en figuurlijk door de muzikale keel deze middag. Het Symphonie Orkest Haerlem heeft werkelijk een prachtig concert gegeven. Zandvoort mag oprecht blij zijn met een organisatie als Classic Concerts; een grote culturele aanvulling. Of zoals Beethoven ooit zei: “Muziek is een nationale noodzaak”. Laten we daar dan ook een lokale Zandvoortse noodzaak van maken!